یک مستندساز با یادآوری سفر سال گذشته خود به پاراچنار پاکستان در تشریح وضعیت اسفناک آنها گفت: این منطقه که در محاصره وهابی‌ها و سلفی‌ها قرار گرفته و زادگاه بزرگانی چون شهید عارف "حسین الحسینی" است به راحتی شیعیان ذبح می‌شوند.

سهیل کریمی با حضور در غرفه رجانیوز در هجدهمین نمایشگاه بین‌المللی مطبوعات با بیان اینکه وسعت منطقه پاراچنار نصف استان تهران است، گفت: منطقه "کرم ایجنسی" پاکستان که شهر پاراچنار مرکز آن است، حدود یک میلیون جمعیت دارد که 600 هزار نفر از آنها شیعه هستند و جمعیت 200 هزار نفری پاراچنار نیز همگی شیعیان خالصی هستند که حتی یک نفر وهابی یا سلفی نیز در میان آن‌ها نیست.

کریمی ادامه داد: خارج از این منطقه، حدود 10میلیون نفر وهابی زندگی می‌کنند که کمر به قتل شیعه بستند و چهار استان طالبان پرور افغانستان با اینها همسایه هستند، از جنوب غرب و شرق هم با منطقه پیشاور و وزیرستان شرقی همسایه هستند که همه اینها وهابی و سلفی هستند.

وی با بیان اینکه شیعیان یا باید کل این منطقه را یا مذهب‌شان را ترک کنند، افزود: این منطقه فوق‌العاده سوق‌الجیشی است که ناتو از زمان ریگان به آن چشم طمع بسته بود و خود ریگان به دولت در تبعید جهادی افغانستان گفت که درمنطقه پاراچنار مستقر شوید که نزدیک‎ترین نقطه به کابل است.

این فعال فرهنگی اظهار داشت: نزدیک‌ترین شهر پاکستان به پاراچنار پیشاور است که 250 کیلومتر از آن فاصله دارد اما فاصله پاراچنار با کابل 120 کیلومتر است.

وی نکته مهم دیگر را پشتو زبان بودن شیعیان پاراچنار عنوان کرد و گفت: اهالی این منطقه تنها قوم شیعه‌ پشتو زبان‌اند و برای پشتوهای وهابی و سلفی خیلی سخت است که اینها شیعه هستند.

کریمی با بیان اینکه شیعیان پاراچنار آدم‌های ویژه‌ای هستند که به هیچ‌وجه زیر بار زور نمی‌روند، اظهار داشت: شاید در جاهای دیگر در دنیا بعضاً به خاطر شیعه بودن در یک‌سری موارد کوتاه بیاییم ولی اینها به هیچ شکل کوتاه نمی‌آیند.

وی ریشه شیعه بودن آنها را از ایران خواند و گفت: از وقتی که در ایران شیعه مذهب رسمی شده است که حدود 400 سال از آن می‌گذرد، اهالی این منطقه نیز الگو گرفته‌اند و عموماً علمای بزرگ و انقلابی پاکستان مثل شهید عارف حسین الحسینی پاراچناری‌اند.

کریمی ادامه داد: حب به اهل‌بیت(ع) و اعتقاد به جمهوری اسلامی در آن‌ها عمیقاً وجود دارد و وقتی بر مزار شیعیان پاراچنار می‌روی، اولین چیزی که می‌بینی، پرچم جمهوری اسلامی ایران و پرچم "یاحسین" و "یاابوالفضل" است، همچنین در ورودی شهرشان یک علم بزرگ است که به آن مقام علمدار می‌گویند و بدون استثنا در هر روستا و محله "کرم ایجنسی"، اولین نقطه، مقام علمدار است و اولین جایی که سلفی‌ها آن را بعد از فتح از بین می‌برند، همین مقام علمدار است که به عنوان نشان شیعه‌گی است.

وی با بیان اینکه شیعیان پاراچنار در پنج سال گذشته در محاصره شدید قرار دارند، اظهار داشت: چه بسا از هر 10 نفری که از مسیر پیشاور به پاراچنار می‌روند، دو سه نفر سالم می‌رسند.

کریمی افزود: ما یک هواپیمای دوموتوره از یک ژنرال پاکستانی اجاره کردیم و آن منطقه را به صورت قاچاقی دور زدیم، یعنی مسیری را که باید 15 دقیقه‌ای می‌رفتیم، 45 دقیقه طول کشید، حتی هواپیمای قبلی را هم طالبان زده بود که خلبان با دست به من نشان داد.

این مستند ساز در پاسخ به سؤالی در مورد منابع درآمد مردم پاراچنار گفت: کشت و زرع و کشاورزی خوبی دارند و نکته مهم اینکه، اموال‌شان برکت زیادی دارد، عجیب است مثلاً سه ماه به آنها چیزی نمی‌رسد و طبیعتاً به سمت قحطی می‌روند، ابتدا از انبارهای‌شان شروع به مصرف می‌کنند، منتهی خوراک به آن‌ها فشار نمی‌آورد.

وی مشکل اصلی شیعیان پاراچنار را کمبود دارو عنوان کرد و گفت: تاکنون 1800 زن و بچه به خاطر نبود دارو در بیمارستان‌ها از بین رفته‌اند.

کریمی در ادامه با گلایه از رجانیوز به‌دلیل پوشش ندادن اخبار پاراچنار تصریح کرد: درصد اخباری که رجانیوز از پاراچنار کار کرد، نسبت به برخی از رسانه‌های دیگر کمتر است.

وی با بیان اینکه شیعیان پاراچنار واقعاً در سیستم امنیتی ما نیز مظلوم هستند، اظهار داشت: کمیسیون امنیت ملی مجلس دو بار جلسه گذاشتند و بنده هم دعوت کردند، البته خودم امیدی نداشتم اما آقای بروجردی پای کار آمد و در بحث روابط دیپلماتیک با آقایانی که از پارلمان پاکستان آمده بودند، جلساتی داشتیم.

کریمی تصریح کرد: شرایط آنجا طوری است که تا از نزدیک نبینیم، درک نمی‌کنیم و برخی مسئولان امنیتی که به نوعی باید در این ماجرا نقش فعال داشته باشند، می‌گویند مسئله قومی و قبیله‌ای است و وهابیت کاری به آن‌ها ندارد و حتی برخی مدعی هستند که عده‌ای شیعه جاهل آن‌جا را شور انقلابی گرفته و عامل افتراق هستند.

وی ادامه داد: از یکی از این افراد پرسیدم چه مدت در پاکستان بوده است که گفت 15 سال اما تاکنون یک بار نیز به پاراچنار نرفته است.

این فعال فرهنگی با یادآوری اینکه در آن منطقه شیعیان را ذبح کنند، در پاسخ به این سؤال که آیا سپاه صحابه در این زمینه نقش دارد، اظهار داشت: سپاه صحابه کلاً منحل شده است، تیم حقانی پاکستان و طالبان افغانستان یکی شده‌اند و تنها نقطه‌ای که با هم اتحاد دارند، منطقه پاراچنار است، دولت پاکستان، ISI سیستم امنیتی ارتش پاکستان و ناتو نیز از طرف دیگر در این جریان هستند.

کریمی با تأکید بر اینکه لایه‌های پایین آنها اعتقاد عمیق به ولایت فقیه دارند، اظهار داشت: شرایط آن‌ها بسیار بد است، از سال گذشته که از پاراچنار آمدم تا الآن شاید به جرأت بگویم بیش از 200 نفر در یک منطقه کوچک آن‌هم به بدترین وضع ممکن،‌ شهید شده‌اند.

این مستند ساز در بخش دیگری از گفت‌وگو در مورد سفر اخیر خود و وحید یامین‌پور به لبنان برای ساخت مستندی در خصوص نقش انقلاب اسلامی و امام خمینی در بیداری اسلامی اظهار داشت: درباره این مستند ما با دید دیگری به لبنان سفر کردیم اما وقتی وارد لبنان شدیم، فهمیدیم که خیلی موارد دیگری هست که می‌توان بر روی آن‌ها کار کرد.

وی ادامه داد: ایده اول نقش حضرت امام در بیداری لبنان بود اما در لبنان به این نکته رسیدیم که ایده‌های خیلی به‌روزتری هم برای کار کردن وجود دارد و پس از صحبت با آقای یامین پور به این نتیجه رسیدیم که به مردم نگاری روی بیاوریم؛ از بی‌حجاب مارونی گرفته تا یک حزب‌اللهی چادری؛ یا از یک سیاستمداری که در بین مردم است تا آدمی که نقش کلیدی در لبنان دارد.

کریمی با بیان اینکه سعی کردیم تا چند کار اپیزودیک در بیاوریم، گفت: یک بخش کار مربوط به "عمار حمود" یکی از شیعیان لبنان و از بچه‌های حزب‌الله بود که نقش به‌سزایی در عقب‌نشینی اسرائیل داشت.

وی در پاسخ به سؤالی در مورد شرایط سیاسی فعلی لبنان تصریح کرد: شرایط این کشور طبیعتاً همان شرایط انقلابی است که توقع می‌رفت؛ جبهه سیاسی بیشتر از قبل قدرت گرفته است، به شکلی که دستگاه اجرایی و مقننه دست حزب الله است و اقبال عمومی که حزب الله در کل لبنان پیدا کرده‌اند، خیلی بیشتر از سال‌های گذشته است.

کریمی با بیان اینکه حزب‌الله با خطراتی مانند اتفاقاتی که بعد از جنگ برای ما افتاد، مواجه است، گفت: ما از جبهه‌ای بودن و خاکی بودن دور شدیم‌ و احساس می‌کنم این اتفاق هم برای لبنان در حال وقوع است، من سال 83 هم سفری به لبنان داشتم اما لبنانی که چند روز پیش دیدم، متفاوت بود و مصرف‌گرایی در حال رشد بود.

وی ادامه داد: سال 83؛ حزب‌الله مانند الآن قدرت نداشت اما در جای‌جای ضاحیه، تصاویر و نمادهای اسلامی نصب بود اما در ضاحیه که طبیعتاً مرکز انقلاب در لبنان است، شاید 80 درصد تبلیغات مصرف‌گرایی بود.

کریمی در عین حال تصریح کرد: اگرچه بیروت کاملاً به سمت مصرف‌گرایی رفته است اما بعلبک که زادگاه حزب الله است، خیلی انقلابی‌تر دیده می‌شد که جای امیدواری دارد.

منبع : http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=17257&threadID=382350&forumID=999

این خبر قدیمی هست ولی بیانگر خیلی چیز هاست . برای همین میزارم :

تاریخ انتشار: 02 خرداد 1390 - 16:10

به گزارش گرداب به نقل از  واحد خبررسانی رزمنده‌گان مقاومت پاراچنار، در ادامه‌ درگیری‌های اخیر در مناطق گوناگون کورم ایجنسی، ارتش پاکستان پس از نوسانات مختلف در اقدام علیه شیعیان، این بار دست به اقدام عملی زده و پس از شکست در فریب شیعیان برای واگذاری مناطق آنان به نیروهای دولتی، عصر امروز در حالی که رسما قوای طالبان را هم‌راهی می‌کردند با تمامی ادوات سبک و سنگین از یک جبهه‌ مشترک و با یک فرماندهی واحد، به مواضع شیعیان در منطقه‌ صده و اطراف روستای بلوچ‌خیل حمله‌ور شدند.

از همین رو واحد خبررسانی رزمنده‌گان پاراچنار به عنوان عامل ارتباطی با دنیای خارج از محاصره‌ این منطقه از کلیه‌ آزاده‌گان جهان استمداد طلبیده و خواستار آن شده تا همه‌ کسانی که برای‌شان مقدور بوده ضمن دعا برای ادامه‌ مقاومت و پیروزی مردم مظلوم پاراچنار در مقابل کفر جهانی، نسبت به افشاگری علیه دولت پاکستان و هم‌پیمانی آنان با طالبان و دشمنان اهل بیت اقدام عاجل به عمل بیاورند.

منبع

تصاویر بسیار تکان دهنده هستند و اگه مشکل قلبی دارید اصلا نبینید 

نقشه پاراچنار : 

فریاد مظلومان پاراچنار به روایت تصویر :

| + ادامه مطلب

وبلاگ اخبار پاراچنار : سهیل کریمی، کارگردان مستند «زخم پیوار» که به تازگی از سفر به منطقه شیعه نشین پاراچنار بازگشته است در گفتگویی با مشرق به شرح شرایط جانخراش شیعیان پاراچنار و جنگ نابرابر آنان با طالبان پرداخت.

کریمی ضمن بیان نحوه گذشتن خود از حلقه محاصره پاراچنار و رسیدن به این شهر شیعه نشین، با تشریح حقایقی درباره این منطقه گفت: در ایالت «سرحد » پاکستان نوعی تقسیم بندی سیاسی وجود دارد که به آن «ایجنسی» گفته می شود و این ایالت چندین ایجنسی دارد. شهر « پاراچنار » در حقیقت مرکز یکی از ایجنسی های ایالت «سرحد » به نام « کوروم ایجنسی» می باشد. این ایجنسی در مرز با افغانستان است و در حدود یک میلیون نفر جمعیت دارد که 60 درصد آن را شیعیان تشکیل می دهند که در پاراچنار و اطراف آن متمرکز هستند. پاراچنار از سال 2007 در محاصره طالبان و هم پیمانان بومی آن قرار دارد و مردم آن در فشار و تنگنای عجیبی قرار دارند.

سهیل کریمی که برای ساخت مستندی با نام «زخم پیوار» به پاراچنار سفر کرده بود، درباره مصائب شیعیان این منطقه گفت: تصور شرایطی که این مردم در آن زندگی می کنند برای ما ایرانی ها و حتی دیگر مسلمانان جهان بسیار دشوار و حتی به زعم بنده غیر ممکن است. مثلا شما می توانید فکرش را بکنید که وقتی صبح برای رفتن به دنبال رزق و روزی زن و بچه تان از خانه بیرون می روید ، جلوی در خانه تان پایتان روی مین برود؟ این اتفاق طی سه سال گذشته در شهر پاراچنار بسیار طبیعی است.
طالبان جلوی در خانه مردم مین می گذارد و تا به حال با همین روش کلی هم تلفات ایجاد کرده. انشاءالله در مستند « زخم پیوار » خواهید دید که در پاراچنار ، در وسط زندگی مردم ، منطقه ای وجود دارد که زیر آتش تک تیراندازان طالبان است و مردم برای عبور از آن جا باید دولا شوند و با سرعت بدوند و تا به حال هفت نفر هم در آن جا به تیر تک تیراندازان شهید شده اند. من هنگام عبور از این دالان مرگ به یاد وقایع جنگ های داخلی لبنان و محاصره سارایوو افتادم که تک تیراندازان دشمن مردم را در وسط شهر شکار می کردند.

کارگردان مستند زخم پیوار افزود: طالبان در سه سال گذشته ده روستای تابعه پاراچنار را با خاک یکسان کرده و اهالی آن را شهید و آواره کرده اند. این مردم مظلوم در این سه سال 1300 شهید و پنج هزار مجروح داده اند. در پاراچنار هر کجا که سر بچرخانی جانبازان جنگی را می بینی که اغلب یا روی مین رفته اند یا در گلوله باران شهر توسط طالبان مجروح شده اند. علاوه بر این ها بیش از 1500 زن و بچه به علت شرایط محاصره و عدم امکان انتقال به بیمارستان و نرسیدن خدمات حیاتی اولیه جان خودشان را از دست داده اند.

سهیل کریمی با اشاره به بایکوت خبری وقایع پاراچنار در رسانه های منطقه و حتی ایران ادامه داد:دولت پاکستان که کمترین سرویسی به این مردم نمی دهد و آشکارا نیز با جریان محاصره هماهنگی دارد. هیچ کس در پاراچنار باور نمی کرد که ما از ایران آمده و زنده به آن جا رسیده باشیم.همه می گفتند سالم گذشتن شما از حلقه محاصره یک معجزه بوده. حقیقتا هم همین طور بود.
ما با یک فروند هواپیمای دو موتوره خصوصی و به طور معجزه آسایی وارد حلقه محاصره شدیم. وقتی داخل هواپیما عطسه می کردیم واقعا وضعیتی پیش می آمد که فکر می کردیم الان است که هواپیما سقوط کند. حالا ببینید مردمی که راه زمینی شان کاملا مسدود است و راه هوایی شان هم این مدلی ست چه می کشند. این بندگان خدا هم با طالبان می جنگند ، هم از شر ارتش پاکستان در امان نیستند. هلی کوپتر های ارتش پاکستان هر وقت که متوجه خطوط دفاعی رزمندگان پاراچنار شده ، با آتشباران آنان ، حسابی از خجالتشان درآمده است.

وی افزود:سرویس امنیتی پاکستان از اصلی ترین عوامل تشدید محاصره است و تا می تواند اجازه تحرکات دفاعی مردم پاراچنار را می گیرد. اسمش این است که این ها مردم پاکستان هستند اما دولت از دادن برق درست و حسابی هم به این ها عاجز است ، امنیت و خدمات اجتماعی که هیچ. تازه این مظلومان بی پناه باید مواظب باشند که به دست ارتش شهید نشوند. اسلحه و مهمات درست و حسابی هم که ندارند. هرچه در دستشان است در جنگ با طالبان غنیمت گرفته اند. می بینید که چه شرایط عجیبی در آن جا حاکم است! گرچه در پاکستان اساسا شیر تو شیر منحصربفردی وجود دارد اما آن چه در پاراچنار می گذرد واقعا مو را بر تن انسان راست می کند.

کریمی اظهار داشت:ما در پاراچنار مسئولیت حفظ جانمان با خودمان بود.البته در حقیقت آن جا جان هر کس پای خودش است اما میزبانان ما با تمام توان از ما حفاظت می کردند ، با این وجود شرایط به گونه ای بود که ما را هم به سلاح انفرادی مسلح کردند و هر کدام از ما در تمام مدت با یک قبضه کلاشینکوف تردد می کردیم تا اگر اتفاقی افتاد و بر و بچه های پاراچناری از میان رفتند ، بتوانیم تا یک حدی از خودمان دفاع کنیم.

مستند ساز و مسئول کانون مستند سازان جهادی در بخش دیگری از این گفتگوی تفصیلی گفت: جمهوری اسلامی بخواهد یا نخواهد در برابر سرنوشت تمام مسلمانان جهان مسئول است ، خاصه این مردم مظلوم که بیخ گوش خودمان هستند و عاشقانه ایران را دوست دارند. آقایان مسئول و متولیان امور چه جوابی در پیشگاه خدا دارند برای تنها رها کردن این بی پناهان که چشم امیدشان تنها و تنها به ما است؟ ما حتی اخبار کشت و کشتارهای پاراچنار را درست منعکس نمی کنیم و برای این کارها دلایلی هم اقامه می کنیم که از اساس دروغ است.

کریمی افزود: هر جا می روی و می گویی چنین جایی هم وجود دارد می گویند جنگ قبیله ای است ، اختلاف آب و زمین است و ... به هیچ وجه این طور نیست. این مردم دارند چوب دلبستگی شان به انقلاب اسلامی و نظام اسلامی را می خورند.

گوشه گوشه شهر پاراچنار پر است از تصاویر امام و آقا و احمدی نژاد. اسم « رهبر معظم » که می آید این مردم چنان منقلب می شوند که قابل وصف نیست. در مراسمات مذهبی و مجالسشان برای آقا و نظام جمهوری اسلامی دعا می کنند و برای شهید مطهری و شهید بهشتی فاتحه می فرستند ، این ها در حالی است که اساسا امکان هیچ ارتباطی با ایران ندارند.

به گفته کریمی بیش از بیست سال پای هیچ ایرانی مسئول و غیر مسئولی به پاراچنار نرسیده . آخرین هیات ایرانی که به پاراچنار رفته ، شهید آوینی و همراهانش هستند که سال 68 به آن جا رفتند و هنوز هم بعضی از مسن تر های پاراچنار از آن ها به خوبی و نیکی یاد می کنند. تنهایی پاراچنار سند شرمندگی ما است.

در ادامه‌ جنایات ددمنشانه‌ وهابیون و دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام، دو نفر دیگر از اهالی منطقه‌ی کورم ایجنسی به شهادت رسیدند.

به گزارش وبلاگ اخبار پاراچنار ، صبح امروز و در پی حملات شدید ناصبیان منطقه کرم ایجنسی، یکی از رزمندگان مقاومت به نام نقیب حسین که از جانبازان مقاومت نیز بود، در حین دفاع از نوامیس شیعیان منطقه به شهادت رسید.